Trencadís Mozaïek, het Kenmerk van Gaudí
Antoni Gaudí was een revolutionair in zijn tijd en werd al snel een van de meest karakteristieke architecten van de Catalaanse modernisme-beweging. Zijn zeer persoonlijke en fantasierijke werk, liet zich inspireren door planten en dieren in de natuur. Ook zijn interesse in het gebruik van organische vormen die gebogen zijn in plaats van plat, leidde ertoe dat hij zijn eigen architectonische taal tot uitdrukking bracht. Vaak uitgedrukt door de innovatieve techniek van trencadismozaïeken, een van zijn meest persoonlijke kenmerken.
Trencadís is een techniek die wordt gebruikt om structuren te bedekken met een mozaïek, meestal abstract, van onregelmatige stukken van keramische, glazen of marmeren tegels. Het verhaal gaat dat Gaudí op een dag het keramiekatelier van Lluís Bru bezocht en toen hij zag hoe langzaam hij de stukken op zijn plaats zette, werd Gaudí ongeduldig, greep hij een tegel, brak hij deze en zei: “We moeten ze met een handjevol tegelijk plaatsen, zoals dit, of we zullen het nooit afmaken! “Anekdotes terzijde, het is een feit dat Gaudí heldere, duurzame kleuren gebruikte in zijn projecten op gebogen oppervlakken waardoor ze blonken. Om dit te doen, gebruikte hij keramiek, maar het moest zich wel aanpassen aan de grote verscheidenheid aan oppervlakken die hij bouwde. Het mozaïek van Trencadis was de oplossing daarvoor, waarmee hij dit materiaal flexibel kon gebruiken voor elke vorm van constructie, zelfs afgeronde vormen.
Deze techniek maakte het ook mogelijk om materialen te recyclen en te hergebruiken. Omdat Antoni Gaudí, naast het promoten van architectuur die respectvol is voor de natuur, een pionier was in milieuvriendelijke constructies, gebruikte hij afvalmaterialen van fabrieken die wilden samenwerken. Voor zijn trencadismozaïeken koos Gaudí vrolijke, heldere kleuren om licht, dynamiek en energie in zijn werk te brengen, en combineerde hij verschillende materialen en technieken om een verscheidenheid aan effecten te verkrijgen. Naast keramiek gebruikte hij ook glas, marmer en steen. De materialen die hij koos, functioneerde ook als een schild voor de gebouwen die hij ontwierp, omdat ze bestand zijn tegen weersinvloeden en het verstrijken van de tijd.
De trencadis-techniek werd voor het eerst gebruikt bij de ingang van het landgoed Güell en is te zien op de meest emblematische werken van de architect, zoals Park Güell en Casa Batlló.
De Sagrada Família heeft verschillende toepassingen van deze techniek, zowel aan de binnen als de buiten – kant van de Basiliek, hoewel de mozaïeken die het meest opvallen die van de torens zijn: om de grootste visuele en symbolische impact te hebben, zijn alle pieken bedekt met mozaïeken van polychroom glas van het eiland Murano, Venetië, ook bekend als Venetiaans glas. De mozaïeken van Trencadis op de torens van de Geboortegevel zijn van Gaudí’s tijd, terwijl die op de torens van de Passiegevel uit de jaren 70 stammen.
Een van de professionals die verantwoordelijk is voor de coördinatie en uitvoering van dit werk is Joan Orriols. Het is nog steeds allemaal handwerk en zo is hij verantwoordelijk voor een deel van de trencadismozaïeken op de binnenste gewelven en alle mozaïeken op de apsis en de sacristie.
Bron: blog.sagradafamilia.org